احمد معظمی با اشاره به تفاوت ساختار و سبک و سیاق در دو سریال «خانه امن» و «گاندو»، مقایسه آنها با یکدیگر را درست ندانست.
به گزارش آی‌فیلم، «خانه امن» داستان دو مامور امنیتی به نام‌های کمال و افشین را روایت می‌کند که یکی مسئول تیم ضد تروریستی و دیگری مسئول تیم مبارزه با مفاسد اقتصادی و پولشویی است. کمال طبق اخبار واصله مطلع می‌شود قرار است تیم‌های تروریستی داعش عملیاتی را در ایران به راه بیندازند. کمال و تیمش با اطلاعاتِ دریافتی از خارج از کشور به ردزنی یکی از نیروهای داعش می پردازند تا از طریق او بتوانند رابطش در تهران را شناسایی کنند. رفته رفته طی این ماجرا دو پرونده پیچیده تروریستی رمزگشایی می شود.
پس از مجموعه‌های سارق روح و ترور خاموش ، خانه امن سومین و آخرین مجموعه از سه‌گانه معمایی-پلیسی-سیاسی ابوالفضل صفری و احمد معظمی است که با محوریت پرونده‌های امنیتی که مسائل مختلف سال‌های اخیر ایران از جمله اهداف تشکیل داعش و فعالیت‌های تروریستی آنها در خاک ایران را در برمی‌گیرد، ساخته شده‌است. به بهانه بازپخش سریال از شبکه آی فیلم با احمد معظمی گفت و گو کردیم که در اینجا می خوانید:
آقای معظمی شما در جایی ساخت سریال «خانه امن» را تکمیل سه گانه خود عنوان کردید. فصل مشترک این سریال با دو کار قبلی را در چه می دانید که بتوان آنها را سه گانه نامید؟
من در سریال «سارق روح» به موضوع فرقه ها و حواشی آن پرداختم و در سریال «ترور خاموش» که قبلا درباره آن با هم گفت و گو کردیم به مسئله مواد مخدر و مافیای آن پرداختم و در«خانه امن» هم موضوع داعش و شست و شوی مغزی و درگیری نیروهای امنیتی با آنها محور قصه بود. همه این قصه ها حول محور مشترک «امنیت» می چرخد و در واقع مسئله و دغدغه امنیت را که یک دغدغه ملی است در ابعاد و بسترهای مختلف سیاسی و اجتماعی و فرهنگی مورد توجه قرار داده است. بر این اساس می توان این سه سریال را سه گانه ای درباره امنیت دانست. یادم می‌آید زمانی که «سارق روح» تصویربرداری می‌شد بحث طرح «خانه امن» مطرح بود، رفته رفته با پررنگ‌شدن بحث تروریسم در منطقه و اتفاقات مختلف، داستان این سریال، دستخوش مسائل دیگری هم شد. طرحِ «خانه امن» آن زمان شکل گرفت و توسط حسین تراب‌نژاد به مرحله نگارش درآمد.
با توجه به حساسیت سوژه آیا کار پژوهشی هم درباره قصه و فیلمنامه صورت گرفت؟
اتفاقا می خواهم بگویم که در «خانه امن» ما نه صرفا با یک فیلمنامه به معنای متعارف و دراماتیک ماجرا، که با یک پژوهش هم مواجه هستیم. آقای مرتضی اصفهانی روی طرح اولیه فیلمنامه «خانه امن» دو تا دو سال و نیم تحقیق و پژوهش کرده بود. در کل کارهای ژانر جاسوسی امنیتی اصولا برای مردم جذاب است؛ خصوصا که صحنه‌های اکشن داشته باشد. در «خانه امن» اطلاعاتی که داده می‌شود اطلاعات به روز و دقیقی است و تقریبا ۸۰درصد پرونده‌های واقعی کلیت این قصه را تشکیل داده و جزئیاتش تخیلات نویسنده بوده است.
ظاهرا در سریال های قبلی هم ارجاع به پرونده ها یا رویدادهای واقعی وجود داشت.
همینطور است. ما در شروع سریال «سارق روح» قصه‌ای داشتیم که یک پسر ۱۷ساله داعشی در پوشش چادر می‌خواست در یک بازار عملیات انجام بدهد. این قصه واقعی بود. نیروهای امنیتی زمان خیلی زیادی سوار بودند روی این سوژه که بتوانند او را دستگیر کنند که اتفاقی برای مردم نیفتد.
گرچه پی‌رنگ اصلی «خانه امن» موضوع امنیت است؛ اما در اینجا با یک مفهوم کلی مواجه نیستیم، بلکه قصه در بستر امنیت سیاسی روایت می شود. اگر بخواهیم مفهوم امنیت در این سریال را جزیی‌تر تشریح کنیم، باید آن را دقیقا به کدام بخش از امنیت سیاسی نسبت داد؟
من قبلا هم در چندین مصاحبه گفته‌ام و اینجا هم تکرار می کنم که موضوع اصلی این سریال واکاوی تروریسم علیه ایران است، تروریست‌هایی که علیه ایران با ایدئو‌لوژی‌های مختلف سازماندهی می‌شوند؛ اما سر منشأ آنها مشترک است که در خانه امن این سرمنشأ را فردی به نام کامران قرار دادیم. در این سریال از یک اجماع نامبارک علیه مردم ایران مطلع می‌شوید. به عبارت دیگر، این سریال به تهدیدات داعش و حمایت کشورهای غربی و کمک‌های مالی منطقه‌ای به این گروه تروریستی می‌پردازد. «خانه امن» امنیتی و جاسوسی است و خط اصلی قصه‌اش سناریوی آمریکا برای ناامن کردن خانه امن ما، ایران است. همان طرح آمریکایی- عربی که در حقیقت برای ناامن کردن ایران در دستور کارشان قرار داده شد و جزء اهداف شومشان بود.
سریال «خانه امن» از لحاظ پروداکشن و شرایط تولید، سریال سختی به نظر می رسد. آیا این ویژگی ها کارگردانی و اجرا را سخت تر نمی کند؟
قطعا سخت تر می کند. ضمن این که «خانه امن» سریالی پربازیگر و پر لوکیشن است و به شدت میزانسن‌های سختی دارد. به هر حال با قصه ای پر از برخورد و اکشن و اتفاق مواجه هستیم، نه یک سریال آپارتمانی و در فضای بسته. سریالی که برای ساخت سکانس های آن نیازمند مشورت و همکاری نزدیک با نویسنده و طراح صحنه بودیم و به جرات می توانم بگویم که ساخت این سریال خیلی سخت تر از دو سریال قبلی بود. مثلا ما باید در ترمینال جنوب صحنه کشته شدن نیروی داعش را می گرفتیم که در آن فضای شلوغ ترمینال خیلی سخت بود؛ اما خوشبختانه با همکاری و حضور یک تیم حرفه ای موفق شدیم. واقعیت این است که با مجموعه‌ای طرف بودیم که روزانه صدها بازیگر جلوی دوربینش می‌روند و کار آپارتمانی نیست که 10 بازیگر اصلی و چند بازیگر فرعی داشته باشد، لوکیشن‌ها به‌شدت زیاد بودند و مخاطب موقعیت‌های فراوانی می‌بیند. در روز چندین بار لوکیشن‌هایمان را تغییر می‌دادیم و این کار را به‌مراتب سخت‌تر می‌کرد. به لطف خدا، حضور بازیگران و تیم فنی حرفه ای به پیشبرد کار و هموار شدن این دشواری ها کمک کرد.
برخی سریال «خانه امن» را با سریال «گاندو» مقایسه می کنند. فارغ از نتیجه این قیاس، نظرشما در باره این مقایسه چیست؟
با احترام به جواد افشار و سریال گاندو که به نظرم سریال خوب و موفقی بود، این دو سریال ساختار و سبک و سیاق متفاوت از هم و خاص خودشان را دارند. گرچه ممکن است پرداخت به مسائل امنیتی یا مثلا ساختار معمایی و ماجراجویانه در هر دو آنها وجود داشته باشد؛ اما در دو فضای متفاوت قرار می گیرند و به نظرم نباید این دو سریال را با هم مقایسه کرد. ضمن اینکه باید این نکته را هم تاکید کنیم که خانه امن به معنای واقعی حاصل یک همکاری تیمی بود. تیم ما از ابوالفضل صفری، مرتضی اصفهانی، احمد معظمی و حسین تراب‌نژاد تشکیل می‌شود. اصولا هر کاری که می‌کنیم، اتاق فکری در فیلمنامه و ساختار و غیره داریم. همگی با هم چه در بخش تیتراژ، چه در بخش فیلمنامه، چه در بخش ساختار و انتخاب بازیگر و غیره مشورت داریم و به نظرم این همکاری و همدلی نقش مهمی در شکل گیری و اثرگذاری سریال داشته است.
مصاحبه کننده: محمدرضا صائمی
مطالب بیشتر:
گاندو را از آی‌فیلم تماشا کنید
فرشته در سریال خانه امن کیست؟ + تصاویر
دانلود و تماشای سریال «خانه امن»
تیتراژ «خانه امن» با صدای رضا یزدانی
